استفاده از Response

برای پاسخ گویی به مرورگر ، از متدهای شیء Response استفاده می شود . در واقع شیء Response راهی برای برقراری ارتباط با سرویس گیرنده است .

شیء Scripting Context :
این شیء امکان دسترسی اشیاء ActiveX خارجی به اشیاء درونی ASP را فراهم می کند. البته بهتر است به جای این شیء از شیء Object Context استفاده کنید . برای گرفتن شیء Object Context نیز باید متد Object Context() را فراخوانی کنید .
شیء Scripting Context ، تمام اشیاء ASP را درون خود جمع می کند . هنگامی که یک صفحه ASPکه شامل رفرنس هایی به اشیاء ActiveX می باشد اجراء میشود ، ابتدا موتور ASP متد On Start Page هر یک از آن اشیاء ActiveX را فراخوانی کرده و شیء Scripting Context را به عنوان پارامتر به آن می فرستد. اشیاء ActiveX با استفاده از این پارامتر می توانند اشاره گر هایی به اشیاء Server ، Application ، Request و Response به دست آورند. در این جا لیستی از ویژگی های شیء Scripting Context را ملاحظه می کنید :
• Server
• Application
• Session
• Request
• Response

هر یک از این 5 ویژگی یک اشاره گر ( Pointer ) به یکی از اشیاء درونی ASP بر می گردانند .
• توجه : Microsoft توصیه می کند که به جای استفاده از شیء Scripting Context از متد
get Object Context اگر چه امکان استفاده از شیء Scripting Context کماکان وجود دارد، ولی باید بدانید که این شیء از رده خارج شده و در برنامه های جدید خود نباید از آن استفاده کنید .

شیء Object Context :
شیء Object Context به عنوان پل ارتباطی با MTS ( Microsoft Transaction Server ) تلقی می شود. با MTS شما می توانید کاری کنید که اشیاء ActiveX در تراکنش هایی که صفحه ASP آغاز شده اند شرکت کنند. همچنین با استفاده از شیء Object Context در هنگام نوشتن اشیاء ActiveX می توانید به اشیاء درونی ASP دسترسی پیدا کنید .

آشنایی با ساختار یک برنامه ASP
از نظر موتور ASP ، یک برنامه کاربردی عبارت است از مجموعه ای از تمام فایل و زیر دایرکتوری های ( Subdirectory ) موجود در یک دایرکتوری که شامل فایل Global . asa باشد . بیشتر برنامه های کاربردی ASP شامل فایل های ASP و فایل های Include ( با پسوند .inc ) هستند که هر دوی آنها می توانند ترکیبی از HTML ، کد و فایل های گرافیکی باشند. البته شما می توانید فایل های ASP را با فایل های HTML یا هر فایل دیگری که برای سرویس دهنده قابل شناسایی باشد ترکیب کنید .

بالاترین دایرکتوری در این ساختار شامل فایل Global . asa است . این فایل دایرکتوری ریشه ( Root Directory )
برنامه کاربردی را مشخص می کند .

اولین باری که یک کاربر یکی از فایل های ASP موجود در یکی از دایرکتوری های برنامه را درخواست می کند ، موتور ASP ساختار درختی درختی دایرکتوری ها را به سمت بالا طی میکند تا فایل Global . asa را پیدا کند و یا به ریشه وب ( Root Web Directory ) برسد . این نکته از اهمیت زیادی برخوردار است ، چون اگر شما چند برنامه کاربردی را درون هم قرار دهید ( که به آنها برنامه های کاربردی تودرتو – Nested Applications - می گویند ) ، فایل Global . asa که برای هر درخواست کاربر اجرا می شود بستگی دارد به این که کاربر ابتدا کدام فایل را درخواست نماید . چون نمی توان اولین درخواست کاربر را کنترل نمود ، بهتر است برنامه های ASP را درون هم قرار ندهید ؛ مگر این که دلیل موجهی برای این کار داشته باشید .

ساختن یک برنامه کاربردی وب تحت IIS 4.0 به یک مرحله دیگر نیز دارد : شما باید به IIS بگویید که دایرکتوری مجازی ( Virtual Directory ) در برگیرنده فایل Global . asa ، دایرکتوری ریشه برنامه کاربردی است .
صرف نظر از این که کدام فایل درخواست شود، فایل Global . asa همواره اولین فایلی خواهد بود که اجرا میشود. بنابراین اگر در نظر دارید کاربر برنامه کاربردی شما را با صفحه خاصی که مورد نظر شماست آغاز کند ، این فایل بهترین جایی است که میتوانید مرورگر را به آن صفحه هدایت کنید .

برنامه کاربردی که درشکل قبل ملاحظه فرمودید ، شامل چندین فایل ASP و دو زیردایرکتوری به نام های images و include می باشد. البته از نظر تعیین ساختار دایرکتوری های یک برنامه کاربردی هیچ محدودیتی وجود ندارد ؛ شما می توانید همه فایل ها را درون یک دایرکتوری قرار دهید . ولی در عمل ، بهتر است که فایل ها را بر اساس کارایی آنها دسته بندی کنید چون این کار ساختن و نگهداری برنامه را بسیار آسان تر می کند .

• توجه : دایرکتوری ریشه وب و دایرکتوری ریشه برنامه ASP لزوما نباید یکسان باشند. به عنوان مثال ،
می توانید برای چندبرنامه کاربردی ASP ازیک فایل Global . asa استفاده کنید. در این شرایط می توانید فایل Global . asa را درون یک دایرکتوری قرار داده و سپس هر یک از زیر دایرکتوری های درون آن را به عنوان یک دایرکتوری مجازی تعریف کنید که بر اساس برنامه کاربردی مربوطه نامگذاری شده اند . ساختار دایرکتوری موجود در شکل زیر ، شامل 4 برنامه کاربردی است : 401k ، Paycheck ، Retirement ، Timesheet .

 
بالاترین دایرکتوری ، که HR Applications نام دارد، شامل فایل Global . asa است . هر زمان که یک کاربر به یکی از 4 برنامه کاربردی موجود متصل شود ، موتور ASP ساختار درختی دایرکتوری هارا بالا می رود تا به دایرکتوری
HR Applications که در بر گیرنده فایل که Global . asa است برسد . یکی از دلایلی که می توان برای مرتب کردن برنامه ها به این شکل در نظر گرفت ، این است که ممکن است هر چهار برنامه از یک روش امنیتی استفاده کنند و یا ممکن است تمام برنامه ها از یک نوع روش برای برقرای ارتباط با پایگاه داده و یا از یک پایگاه داده مشترک استفاده کنند و شما بخواهید اطلاعات اولیه را در فایل Global . asa تنظیم کنید .

استفاده از فایل های Include :
برای جلوگیری از تکرار کد یا دستورات HTML در صفحات ASP ، می توانید از فایل های خارجی استفاده کرده و آنها را در صفحات ASP خود بگنجانید . یک فایل Include در یک فایل ASP از دستور INCLUDE استفاده می شود . دستور INCLUDE مشابه این است که محتویات فایل include مورد نظر را درون یک صفحه دیگر قرار دهید.در این جا مثالی از یک دستور INCLUDE را مشاهده می کنید :

<!--# INCLUDE = “C: include my Include .inc” -- >

این دستور سبب می شود که سرویس دهنده آن را با محتویات فایل مشخص شده جایگزین کند. دو نوع دستور INCLUDE موجود است : یکی # INCLUDE FILE و دیگری # INCLUDE VIRTUAL . نوع اول برای مشخص کردن فایل به یک آدرس فیزیکی نیاز دارد در حالی که نوع دوم به آدرس مجازی به فایل اشاره می کند . به هر حال از هر روشی که استفاده کنید، موتور ASP قبل از شروع پردازش دستورات ، آن را با محتویات فایل مورد نظر جایگزین می کند . بنابر این برای گنجانیدن یک فایل نمی توانید از دستورات شرطی استفاده کنید . به عنوان مثال ، کد زیر به گونهای که انتظار می رود عمل نخواهد کرد ؛ موتور ASP هر دو فایل را خواهد گنجاند :

< %
if my Var = True than
% >
< ! -- # INCLUDE FILE = “ C: include my Include . inc” -- >
< %
else
%>
< ! -- # INCLUDE FILE = “ C: include your Include . inc” -- >
< %
end if
% >

هنگامی که موتور ASP این فایل را تحلیل می کند ، دو دستور INCLUDE را با فایل های نامبرده جایگزین می کند و این کار را قبل از اجرای دستور if…end if انجام می دهد . پس باز هم تاکید می کنم : شما با استفاده از کد نمی توانید برای موتور ASP تعیین کنید که کدام فایل را بگنجاند و یا این که اصلا یک فایل را بگنجاند یا خیر.